c'hwitañ
(Adkaset eus c'hwitet)
Brezhoneg
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
c'hwitañ (war) /Distagadur ?/
- c'hwitañ war un dra, war un den
- Teir gwech e oa c'hwitet an dantist war ma dant. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 83.)
- Pa 'neus c'hwitet war merh ar mêr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 83.)
- Homañ n'he-deus c'hwitet war bred ebed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 83.)
- Homañ n'he-deus ket c'hwitet war bred ebed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 191.)
- « Genaoueg ! » eme Samson da Lom war dreuzoù an davarn, « Mar ne vije ket bet ken bresk da deod, n'hor bije ket c'hwitet war hon bannac'hoù ! » — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 20.)
- c'hwitañ d'ober un dra
- ne c'hwite ket da vont di mont a rae di ken alies ha ma c'halle
- mankout
- (dre astenn-ster) mervel
- C'hwitet eo.
- c'hwitout dindan un den (douar, pont)
Gerioù heñvelster
- kac'hat e varc'h ouzh e garr