dibikouzañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di, an anv-kadarn pikouz hag al lostger -añ.

Verb

dibikouzañ /dibiˈkuːzã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Tennañ ar pikouz diouzh e zaoulagad, gant kein an daouar, pe gant ar bizied, a-wechoù gant dour.
   • Un tamm frotañ da'm daoulagad, gant kil ma daou zorn, d'o dibikouzañ, hag unan all ker prim all da'm dilhad d'o diblouzañ... — (Herve ar Gall, Koulz ar c'hastrilhez, Embannadurioù Al Liamm, 2008, p. 101.)
   • Tarzhet e oa an deiz, klevout a raen ar c'hleier o vrallañ goude an añjeluz, hag e-keit m'edon o tipikouzañ va daoulagad, ... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 46.)
   • Mari a zibikouzas he daoulagad kenkas e vije bet c'hoazh oc'h huñvreal. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 52.)
   • ..., rak pa voe dibikouzet ganti he daoulagad, e welas ar sklerijenn souezhus o parañ war ar prenestr, ... — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 52.)

dibikouzañ /dibiˈkuːzã/ verb gwan (displegadur)

1. Digeriñ an daoulagad.
2. A-wechoù, ober ur gwalc'hiñ buan d'an dremm.

Deveradoù

• dibikouzet

Troidigezhioù

• galleg : (se) nettoyer (les yeux) ^(fr) verb kreñv eeun
• galleg : dessiller ^(fr) , ouvrir les yeux ^(fr) verb gwan