dihunas
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
dihunas /diˈỹːnas/
- Furm ar verb dihuniñ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- Ur manac'h yaouank-flamm, hag a yoa o chom er penn pellañ eus ar gouent, a zihunas o klevet an tennoù fuzuilh kentañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 38.)
- Ar flamm a zihunas Paotr-Du kousket en e gropoù e-tal al ludu tomm. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Gwasa a c'hoarvezas neuze eo e tihunas an aotrou. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 80.)
Troidigezhioù
- galleg : (elle)/(il) (se) réveilla (fr)