dileze
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
dileze /diˈleːze/
- Furm ar verb dilezel e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
- O zud-kaer o dileze, pa ne deuent ket da gerc'hat, war-lerc'h ar marv, an arrebeuri hag an traoù all o doa, emezo, nann roet, met prestet. — (Mab an Dig, Rondel Goz Sandrione, Bleun-Brug, niv. 96, Genver-C'hwevrer 1957, p. 7.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- Hogen, dres d'an ampoent, e tileze Marzhin e zoareoù touellus hag en em ziskoueze dezho gant e stumm gwirion ; da lavarout eo stumm ur bugel ker koant ha ker plijus ha ma oa vil ha truek ur predig amzer a-raok. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 35.)
Troidigezhioù
- galleg : (elle)/(il) abandonnait (fr)
- galleg : (elle)/(il) abdiquait (fr)
- galleg : (elle)/(il) délaissait (fr)