dileze
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar dilez-, pennrann ar verb dilezel, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | dileze |
| dre vlotaat | zileze |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tileze |
| amreizh | tileze |
dileze /di.ˈleː.ze/
- Furm ar verb dilezel e trede gour unan an amdremened en doare-disklêriañ.
-
- O zud-kaer o dileze, pa ne deuent ket da gerc'hat, war-lerc'h ar marv, an arrebeuri hag an traoù all o doa, emezo, nann roet, met prestet. — (Mab an Dig, Rondel Goz Sandrione, Bleun-Brug, niv. 96, Genver-C'hwevrer 1957, p. 7.)
- Gant ur c'hemmadur dre galetaat (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- Hogen, dres d'an ampoent, e tileze Marzhin e zoareoù touellus hag en em ziskoueze dezho gant e stumm gwirion ; da lavarout eo stumm ur bugel ker koant ha ker plijus ha ma oa vil ha truek ur predig amzer a-raok. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 35.)
Troidigezhioù
- galleg : (elle)/(il) abandonnait (fr) ; abdiquait (fr) ; délaissait (fr)