diriaou
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an daou anv-kadarn deiz ha Yaou.
- Da geñveriañ gant ar gerioù dydd Iau en kembraeg, de Yow en kerneveureg
Adverb
diriaou /diˈrjɔw/
- Termen a dalvez d'ober anv eus ur Yaou tremenet pe da zont
- II. AN AMZERIAÑ
[...]
d) a verk koulz an amzer dremenet hag an amzer da zont adverboù devezhioù ar sizhun : disul, dilun, dimeurzh, dimerc'her, diriaou (dizïoù), digwener, disadorn.
[...]. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Brest, 1947, 1976, p. 313, §530.) - Hep mar na marteze on[1] bet gwelet ganto diriaou e trowardroioù al lise! — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 47.)
- II. AN AMZERIAÑ
Stummoù all
Kanaouennoù
- A-benn diriaou e yin d'ar foar
Ha me' breno ur mabig
Mam, mam, mam a ray ma mabig — (Nolwenn Korbell, N'eo ket echu, Son ar plac'h n'he doa netra, 2003.)
Notenn
Ne grog ket an adverb-mañ gant un bennlizherenn evel ma ra an anv-kadarn Yaou
Troidigezhioù
Distagañ
- Distaget[2] :
- /diˈrjɔw/ (pe adstummoù) dre vras e Kernev ha Gwened
- /diˈriˑo/ pe /deˈriˑo/, e Treger,
- /de'riw/ e kanton Pontreñv
- /di'ziˑu/ e Leon
- /di'zjow/ pe /di'diˑu/ e Goueloù
- /deˈ(r)jɔw/ e Kernev-Uhel