dislavaran

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dislavar-, pennrann ar verb dislavaret pe dislavarout, hag an dibenn-ger -an

Furm verb

dislavaran /dizlaˈvɑːrãn/

1. Furm ar verb dislavaret/dislavarout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

Patern. — M'am eus lavaret e tislavaran... — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 33.)

Stummoù rannyezhel

• dislâran

Troidigezhioù

• galleg : (je) contredis ^(fr)
• galleg : (je) démens ^(fr)