disoñjin

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar disoñj-, pennrann ar verb disoñjal, hag an dibenn-ger -in

Furm verb

disoñjin /diˈzɔ̃ːʒĩn/

1. Furm ar verb disoñjal e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

N'en deus nemet kemerout e bluenn ha skrivañ ar pezh a zisoñjin. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 236.)

Troidigezhioù

• galleg : (j')omettrai ^(fr)
• galleg : (j')oublierai ^(fr)