divatorelliñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag ar verb batorelliñ

Verb

divatorelliñ /divatoˈrɛlːĩ/ verb gwan (anv-gwan-verb : divatorellet) (displegadur)

1. Disemplañ
   • Kousket-mik e oa... Hag an diaoulien da lammat warnañ ha da eren dezhañ e zaouarn, e zivrec'h hag e zivhar a-raok n'en doa amzer da zivatorelliñ. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 106.)
2. Divezviñ

Gerioù heñvelster

1. difallañ, difatañ, divadaouiñ, divorfilañ
2. diabafiñ, divadaouiñ, divadukañ

Troidigezhioù

• galleg : ^(fr)