ehan

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

ehan /ˈe(h)ːãn/ gourel (liester : ehanoù)

1. Pezh a reer pa baouezer gant un ober
   • Un ehan, hag e klevan anezhi oc'h huanadiñ :
     - Aet eo kuit ma gwaz abaoe daou zevezh... — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 12.)
2. ober udb hep ehan : hep paouez
   • Poan dezhañ o chom bev, o krenañ d'an disterañ mouchig avel, tost da vervel hep ehan. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 7.)
   • Siwazh ! ne dave tamm ha stankoc'h-stankañ, koulz lavarout, e nije ar pluennoù skañv, o tiskenn goustadik war ar gwiskad yen-skorn a devae ganto hep ehan. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 21.)
3. Lakaat un ehan: ober un ehan
   • Lakaat a reas un ehan, e-keit ha ma 'z ae ar breur yaouank d'e blas. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 71.)
   • D'ar c'houlz-se end-eeun e voe lakaet un ehan war o frederiadennoù gant un trouzig dibar. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 40.)
4. Ober un ehan : paouez da gerzhout
   • Pa rejont un ehan e reas ivez, tost a-walc'h dezho evit klevout petra e oant o lavarout. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 99.)

Deveradoù

• diehan
• dizehan
• ehanañ
• ehanlec'h
• ehanva

Gerioù kar dre o ster

• diskrog

Gerioù kevrennek

• ehan-arvest
• ehan-c'hoari
• ehan-labour
• ehan-skol

Troidigezhioù

• galleg : arrêt ^(fr) , cessation ^(fr)
• galleg : détente ^(fr) , repos ^(fr)
• galleg : arrêt ^(fr) , halte ^(fr) , station ^(fr)

Furm verb

ehan /ˈe(h)ːãn/

1. Furm doare-gourc'hemenn ar verb ehanañ en unander.
   • Ehan da farsal ... ! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 61.)