evelato
Brezhoneg
Etimologiezh
Adverb
evelato
- daoust da se
- Evelato ez ea a-wechou da besketa, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 43.)
- « [...] ; evelato eo ret din gouzout, mar gellan, piv eo tad ar bugel. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 159.)
- Ne lavaran ket deoc'h e vec'h laer; evelato e kav din e ve brav, pa'z eo bet furchet an holl, e vec'h furchet ivez. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 169.)
- N'eo ket deiz c'hoazh, hag evelato n'eo ket noz kennebeut. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 100.)
- Setu amañ evelato ar pezh a c'hallan da gontañ deoc'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 215.)
- (E deroù ur frazenn:) Bepred, bezet a vezo, ...
- Evelato, setu me amañ distro evit mat. — (GWE, p. 64.)
- Evelato, Yannig a oa eur paotrig a-zoare ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 236.)