fin
Brezhoneg
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Anv-gwan
Derez | Furm |
Derez-plaen | fin |
Derez-uheloc'h | finoc'h |
Derez-uhelañ | finañ |
Derez-estlammiñ | finat |
fin /ˈfĩːn/
- Tanav, moan.
- Paper fin, lien fin.
- Ar herden fin a zo muioh pesketuz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 268.)
- Speredek.
- Hennezh n'eo ket gwall fin 'ne'añ.
- Hennezh zo finoc'h evit kaoc'h louarn: eus ar finañ eo.
- Paotr fin awalh eo «al luch» evid dond da ginnig e draouigou d'ar merhed pa oar e vez ar wazed er park. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 109.)
- Hemañ zo ken fin all, ma n'eo ket finoc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 268.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Troidigezhioù
(2)
Anv-kadarn
fin /ˈfĩːn/ benel
- Diwezh.
- Ober un dra bennak betek ar fin.
- Bezañ fin da un dra.
- Da bep tra, er bed-mañ, eus ur fin, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 111.)
- — « [...]. Fin 'zo d'an istor : echu tout. [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 48.)
- Ha setu fin d'ar sorserez ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 212.)
- Lakaat fin da un dra.
Deveradoù
Troioù-lavar
Krennlavaroù
- Ur gevnidenn diouzh ar mintin
Sin a wall fin
Ur gevnidenn diouzh an noz
Sin a geloù mat antronoz