garmal

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn garm hag al lostger -al.

Verb

garmal /ˈɡarmal/ verb gwan (displegadur)

1. Reiñ ur c'harmadenn, garmadennoù da glevet.
   • - Skourjez d'ar c'hezeg, mallozh ruz ! a c'harm Lan ar C'hor. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 35.)
2. Leñvañ.
   • Honnezh a c'harm ! honnezh eo Mari-Madalen ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 59.)

Stummoù all

• garmiñ

Deveradoù

• garmadeg
• garmadenn
• garmer
• garmet

Troidigezhioù

1. galleg : crier ^(fr)
2. galleg : crier (en pleurant) ^(fr) , pleurer ^(fr) , se lamenter ^(fr)