klevet

Brezhoneg

Etimologiezh

(Verb) (1499) Cleauuet er C'hatolikon^[1]. Kar d'ar gerioù clewas e kerneveureg, clywed ha clyw e kembraeg, cluinim en iwerzhoneg ha cluinn e skoseg, dezho ar memes ster, d'ar ger clú, « klod, brud », en heniwerzhoneg, h.a. : eus ur wrizienn KLEW, stumm koazhet KLU, a gaver stank e meur a yezh, अश्रवत् (aśravat), « klevas », ha श्रवस् (śravas), « klod, brud », e sañskriteg, κλύ-ω, « klevis », ha κλυ-τό-ς, « brudet, illur », en henc'hresianeg, in-clu-tu-s, memes ster, ha glōria (evit *clo-ves-ia kevatal gant ar ger sañskritek श्रवस्या (śrav-as-yā)) e latin, clo-th en heniwerzhoneg ha clot en henvrezhoneg, « klod, brud », hlūd en hensaozneg, aet da loud e saozneg, « a vouezh uhel » (keñveriañ gant ar ger saoznek listen, « selaou »), laut « son » en alamaneg, h.a.^[2].

(Furm verb) Savet diwar « klev- », pennrann ar verb « klevet », hag an dibenn-ger « -et ».

Verb

klevet /ˈkleːvet/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Merzout gant an divskouarn.
   • Skrignañ 'ra bleizi Breizh-Izel
     O klevet embann ar brezel — (An alarc'h, er Barzhaz Breizh, 1839.)
   • Paol a zirollas da c'hoarzin o klevet ar c'homzou-ze, lavaret gant kement a nerz. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 14.)
   • Tud yaouank a Vreizh-Izel, didostait da glevet,
     Da glevet kanañ ur son a zo nevez-savet — (Kalon frailhet, e Fañch Danno, Fiselezed Groñvel, 1996.)
2. Merzout gant ar fri.
   • Eus keit-se ne glevi ket c'hwezh ar c'hrampouezh e Lokemo ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)
   • Klevet a raen c'hwezh ar grat gant ar patatez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)
   • Me a gleve c'hwezh an trenk gantañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)
3. Merzout gant an teod.
   • Ar mor en em lede dirak va daoulagad, hag an avel a skourjeze va divjod ha war va muzelloù e kleven blaz benniget holen ar fru. — (Al Liamm, 1977, p. 181.)
4. Santout.
   • Ar mevel ne gleve mui e dog war e glopenn. — (Dihunamb, 1931, p. 267.)

en em glevet verb kenemober

1. Bezañ a-unan, bezañ ali an eil gant egile.
   • Job ha Lom en em gleve war gement poent eus kement tra, war ar pemdez evel d’ar sul. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 25.)
   • Hag ar baotred en em glevas, neuze, diwar-benn lodennañ an heritaj. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 100.)
   • Ar Riou, ar C'herriou, ar C'hariou, ar C'horiou, ar Piriou a oa en em glevet etrezo e ti ar Saliou, da vont da Garreg-al-Louarn, en noz-se, ha da reiñ e begement da Satanaz ha da grennañ dezhañ e c'hoant da zont da drubuilhañ repoz ar gristenion. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 114.)

Stummoù rannyezhel

• klevout

Troidigezhioù

Merzout gant an divskouarn (1)

• afrikaans : hoor ^(af)
• albaneg : dëgjoj ^(sq)
• alamaneg : hören ^(de)
• arabeg : سمع ^(ar)
• daneg : høre ^(da) , afhøre ^(da)
• esperanteg : aŭdi ^(eo)
• faeroeg : hoyra ^(fo)
• finneg : kuulla ^(fi)
• galleg : entendre ^(fr)
• gresianeg : ακούω ^(el) (akúo)
• henhebraeg : אזן, שמע
• hensaozneg : hyran ^(ang)
• hungareg : hall ^(hu)
• ido : audar ^(io)
• islandeg : heyra ^(is)
• italianeg : udire ^(it)

• katalaneg : assabentar-se de ^(ca) , exaudir ^(ca) , oir ^(ca) , sentir ^(ca)
• koreaneg : 들리다 ^(ko)
• nederlandeg : horen ^(nl)
• norvegeg : høre ^(no)
• papiamento : tende
• poloneg : słyszeć ^(pl)
• portugaleg : ouvir ^(pt) , ouvir dizer ^(pt)
• roumaneg : auzi ^(ro)
• sañskriteg : शृनोति ^(sa) śṛnoti
• saozneg : to hear ^(en)
• skoseg : cluinn ^(gd)
• spagnoleg : oír ^(es)
• sranan : yere
• svedeg : höra ^(sv)
• tchekeg : slyšet ^(cs)
• turkeg : duymak ^(tr) , işitmek ^(tr)

Furm verb

klevet /ˈkleːvet/ /ˈklewet/

1. Anv-gwan-verb ar verb klevet
   • Ar voereb n'he doa klevet netra, evel just, rak a vouezh izel, o doa komzet etrezo. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 60.)
   • Tekla n' he doa ket klevet evezhiadenn e vamm. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
   • M'ho pije klevet gwashat todilhon en devoa graet hennezh ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 195.)
   • Un nozvezh em boa klevet lern oc'h ober yezhoù. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.)
2. Furm ar verb klevet e trede gour unan an doare-gourc'hemenn
   • <skouer.>

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ar c'hCatholicon : troet gant oyr'. An droienn calet cleauet (« kaletklevet ») a gaver ivez er C'hatolikon, troet gant surouyr e galleg.
• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 70.