gellent
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | gellent |
| dre vlotaat | c'hellent |
| amreizh | c'hellent |
gellent /Distagadur ?/
- Furm ar verb gellout e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- [...], goude beza karget ho c'hof ha sammet gant-ho kement a c'hellent da zougen, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 43.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- Hag hep skuizhañ re o empenn, e c'hellent sevel traoù nevez, dirak daoulagad bamet o c'henvroiz diouiziek. — (Roparz Hemon, An Aotrou BIMBOCHET e BREIZH, Skridoù Breizh, eil emb. 1942.)
- Ar merc'hed a stlepe o sac'hadoù hag a sache o skasoù gante herdañ m' hellent. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 28.)