Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -er

  Furm verb

Kemmadur Furm
hep geller
dre vlotaat c'heller
amreizh c'heller

geller /ˈɡɛlːɛr/

  1. Furm dic'hour ar verb gellout en amzer-vremañ an doare-disklêriañ
— [...]. Mar kirit rei d'eomp-ni ivez, ni 'raio eur vad bennak evidoc'h, mar geller — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 78.)
[...], ur ganaouenn dindan an oabl, unan evel n'heller ken kanañ abalamour d'ar mekanikoù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 46.)
[...], met bremañ, evit doare, n' eo ket ken hag e c'heller war un dro bezañ magerez ha dougerez. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 11.)

Stummoù all

Krennlavarioù

Troidigezhioù