gelljent

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -jent.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gelljent
dre vlotaat	c'helljent
amreizh	c'helljent

gelljent /ˈɡɛlʒẽɳ(t)/

Furm ar verb gellout e trede gour lies an amzer dic'hallus, en doare-divizout

Hep kemmadur :

[...] mar gellchent digas d'ezan al leorig a glaske. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 81.)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

Hag i o-zri ha mont ha diskenn en un ostaleri vras ha goulenn hag ur gambr a c'helljent da gaout dezho o-zri gant tri gwele e-pad ar foar. — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 161.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

[...] ; gourc'hemenniñ a reas dezho en em deuler warnomp, a-benn-herr, o baionetez e beg o fuzuilh, bezañ didruez ouzh an holl, ha diskar d'an douar muiañ ma c'helljent, kozh ha yaouank, gwazed ha merc'hed ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 198.)

Stummoù all

galljent

Troidigezhioù

galleg : (elles)/(ils) pourraient ^(fr)