gollo

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kollo, gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kollo
dre vlotaat	gollo
dre c'hwezhañ	c'hollo
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

gollo /ˈɡɔlːo/

1. Furm kemmet ar verb koll e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

Ya, gwelet a rimp ! An hini a gollo a baeo d'egile eur flipaden pewar gwenneg. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 14.)

— [...]. Koll pep tra a raint, ha, p'o devezo kollet o danvez holl, e c'hoariint ivez ouzoc'h o lestr aour, a gollo evel pep tra. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 51.)

« Flaer a zo gwall nec'het. Unan eus e vignoned en deus paket eur prosez hag a gousto ker n'an neb a gollo. [...] ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 24.)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

Hogen ne gollo ket, daoust d'e ziavaez dinoaz ar galloud en doa diskuliet en un doare ken estlammus e derou e vuhez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 22.)