goloet
Brezhoneg
Furm verb
goloet /ɡoˈloː.et/
- Anv-gwan-verb ar verb goleiñ
- goloet a un dra
- [...], ur c'hanfard yaouank, touzet e benn evel un ui, ur gwiskamant nevez endanañ ha goloet a vrizhennoù rok. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)
- En nozvezh, ul lodenn eus tosenn Eskilin a voe goloet a erc'h. — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 555.)
- goloet gant un dra
- Ar mogerioù a oa goloet gant pezhioù aour ha mein fin, peb eil renkad, hag al leur-zi a oa graet gant pezhioù ugent real. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 155.)
- War lezenn an hent delioù an drein hag ar raden a oa goloet gant un troc'had poultr gwenn. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 408.)
- Furm ar verb goleiñ e trede gour unan an doare-gourc'hemenn
- <skouer.>