gouelañ dourek
Brezhoneg
Etimologiezh
Troienn verb
gouelañ dourek /ˈɡweːlã ˈduːrɛk/
- Skuilhañ daeroù e-leizh
- [...], ha diwar al lestr a yae hag a deue gant ar mor, an Aotrou 'n Eskob a roas dezho, en ur ouelañ dourek, e vennozh diwezhañ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 26.)
- Paol a ziskennaz, Anna Roue var he lerc'h, en eur vouela dourek. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 76.)
- Enn eur gomz evelse e poke d'am daouarn, ha goudeze ec'h en em strinkaz d'am zreid enn eur vouela dourek. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 179.)
- E vamm, neb-aon, a ouele doureg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 183.)
- « [...] ? » a estlammas ar vamm yaouank en ur ouelañ dourek gant kement a c'hlac'har ma n'en dije gellet den ebet he c'hlevout o ren ur seurt kañv hep trueziñ dezhi. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 21.)
- Deut e oa etre ma divrec'h, he fenn ouzh ma skoaz ha gouelañ dourek a rae bremañ, ur seurt krenijenn enni... — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 32.)
- En ur ouelañ dourek ez eas ar vatezh d'ar gêr... — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 45.)