gounezan

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gounez-, pennrann ar verb gounit, hag an dibenn-ger -an.

Furm verb

gounezan /ɡuˈneː(z)ãn/

1. Furm ar verb gounit e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ mar da skouer) :

— Mar gounezan, e paean ur veaj da Bariz d'am filhor. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 305.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

Muiañ ma c'hounezan eo o keuneuta. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 151.)

Troidigezhioù

• galleg : (je) gagne ^(fr)