gouveze
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar gouvez-, pennrann ar verb gouvezout, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
gouveze /ɡu.ˈveː.(z)e/
- Furm ar verb gouvezout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- <skouer.>
- Gant ur c'hemmadur g/o :
- Fanch Torchen a ouvee, ha kement-se a well-zisplije d'ean, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 74.)
- Gant ur c'hemmadur g/c'h :
- Ur c'hamarad a guriuzas ar seurez iñfirmierez. Poan gollet... Ne c'houveze mann ebet. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 22.)
- Ar barner, en entremar, ne c'houveze ken petra ober, a gement muioc'h ne oa linenn wenn ebet evit merkañ al leurenn-gastiz. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 43.)
- Kargañ ar c'hirri eo al labour pounnerañ. Tout an dud a c'houveze kement-se. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 95.)
- Ne c'houlenne tra avat paneogwir e c'houveze a-walc'h n'en dije respont ebet digant Kanaam. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 299.)