gwelis
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
gwelis /ˈɡɥeːlis/
- Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :
- Pa veliz kement-se, e roiz eun taol fouet d'am marc'h, ha me ac'hano. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 305.)
- ... ken na welis tri heol o parañ ha kant steredenn o lugerniñ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 77.)
- Leun-barr ma c'halon gant al levenez pa welis ar fakturenn-se : [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 42.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Kerkent ha m'oenn savet dioc'h Keraouell, e veliz Croaz-ar-Pab, eur groaz vrao meurbet, diskaret ha torret. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 33.)
- Er goulou, e welis e oa gant daou anezhe gwiskamant an hent-houarn. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 59.)
- Kas a reas he merc'hed d'ar skol, eta, hag, hervez ma welis ma-unan diwezhatoc'h, e talvezas dezho an amzer a dremenjont eno, rak gouzout a raent lenn mat-tre ha skrivañ difazi a-walc'h. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 20.)