gwennoc'h

Brezhoneg

gwennoc'h /ˈɡwɛnːɔx/

Derez-uheloc'h an anv-gwan gwenn
- — « Na gwelloc'h na gwennoc'h ? »
  — « Nann ! na ker gwenn na kenkoulz. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 87.)
- — N'ho peus ket taolet pled d'un dra bennak ?
  "Eo," emezi. "Dre ma skoen, me 'gred korf Noelig a deue da vezañ gwennoc'h." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 43.)
Gwennoc'h eget :
- Hag ar baraer a lemas e vanegoù hag a diskouezas ivez daou dorn a oa gwennoc'h c'hoazh eget re ar c'hemener. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 191.)
- « O ! Chann ar Runigoù, gwall fier eo deoc'h gant ho para, daoust ma ne deo na gwennoc'h na gwelloc'h eget va hini », eme Gatell ar Vourc'h-kozh. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 87.)
- An heol, kollet gantañ gwrez an hañv, a skede c'hoazh, gwennoc'h e lagad eget kent, hogen plijus ha madelezhus. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 7.)
Gwennoc'h evit :
- An torch-listrïou a vez gwennoh evid dillad honnez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 26.)
Gwennoc'h-gwennañ : muioc'h-mui gwenn