gwigouras
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
gwigouras /ɡɥiˈɡuːras/
- Furm ar verb gwigourat e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- Dor ar c'harrdi a wigouras war he (!) mudurunoù, hag a chourikas war grouan al liorzh. — (Roparz Hemon, An Aotrou BIMBOCHET e BREIZH, Skridoù Breizh, eil emb. 1942, p. 420.)
- Ar grogenn a wigouras, ar c'hlañched a savas ha dre an nor damzigor, an tri chouant a yeas en ti. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 76.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- Evel kustum ne oa ket prennet, hag evel gwezhall e wigouras hir ha boud ar mudurunoù. — (Herve Bihan, Traoù kouer, Embannadurioù al Liamm, 2010, p. 20.)
- Un dek kammed pelloc'h e wigouras un nor hag un dra bennak a deuas er-maez eus ur sal-skol dirazo. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 166.)