gwrizioù

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gwriz ha -ioù.

Furm anv-kadarn

gwrizioù /ˈɡ(w)ri(z)ju/

1. Furm lies an anv-kadarn gwrizienn.
   • [...] ; ar grennarded, ur geuneudenn, ur vriad gwrizioù ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 89.)
   • Ar gwrizioù pin a ziwad an douar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 211.)
   • An troell a ra gwrizioù hir troidellet hag ar re-se a voug ar plant all. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 545.)
   • Ma oa kresket ar bugel, an dervenn ivez he devoa taolet gwriziou mat ha start. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 148.)
   • Houmañ eo ar wezenn genta tennet ganin gwriziou hag all. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 148.)

Stummoù all

• gwriziennoù

Troidigezhioù

• galleg : racines ^(fr)