gwrizioù
(Adkaset eus gwriziou)
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm anv-kadarn
gwrizioù /ˈɡ(w)ri(z)ju/
- Furm lies an anv-kadarn gwrizienn.
- [...] ; ar grennarded, ur geuneudenn, ur vriad gwrizioù ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 89.)
- Ar gwrizioù pin a ziwad an douar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 211.)
- An troell a ra gwrizioù hir troidellet hag ar re-se a voug ar plant all. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 545.)
- Ma oa kresket ar bugel, an dervenn ivez he devoa taolet gwriziou mat ha start. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 148.)
- Houmañ eo ar wezenn genta tennet ganin gwriziou hag all. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 148.)