halañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant alu « halañ » (dispred.) e kembraeg hag oil « magañ, sevel (leoned) » en iwerzhoneg.

Dont a ra eus ar verb keltiek *al-o- « magañ » a zeufe eus ar wrezienn indezeuropek *h₂el- a gaver ivez er gerioù alere e latin hag ala en islandeg.

Verb

halañ /hɑːlã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : halet) (displegadur)

1. Genel ul leue, un oan.
   • Halet eo ar vuoc'h, an dañvadez.

Gerioù kar dre o ster

• genel : Genel bugale.
• dozviñ, evit ar yer, hag ivez evit ar gwizi, ar c'honikled, evit an dud en un doare dizereat

  Dozvet he deus ar yar

  Dozviñ bugale

• ealañ, ebeuliañ, treiñ, evit ar c'hezeg

  Ealet, ebeuliet, troet eo ar gazeg.

• kelinañ, kolenañ, evit ur giez pe ur gazhez, ha loened bihan a vent gante

  Kolenet eo ar gazhez

• klodañ

  Klodet eo ar wiz.

  Komzet e vez eus ur c'hlodad re vihan, Kenster eo klodad gant gorad, neizhad, nodad, torad, ha gant krubuilhad ha ribitailh pa gomzer eus bugale.

• nodiñ

  Kizhier, touseged, o nodiñ.

  Nodet (dinodet, digloret, difluket), eo an evned.

Troidigezhioù

• alamaneg : kalben ^(de)
• galleg : vêler ^(fr)
• italianeg : figliare ^(it)
• kembraeg : bwrw llo ^(cy) , lloia ^(cy)
• kerneveureg : dinythi leugh ^(kw)
• nederlandeg : kalven ^(nl)
• okitaneg : vedelar ^(oc) , vederar ^(oc)
• poloneg : cielić się ^(pl) , ocielić się ^(pl)
• romañcheg : far vadè ^(rm)
• saozneg : calve ^(en)
• spagnoleg : parir ^(es)