Ul leue

Brezhoneg

  Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon (1499): lue.[1]
Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn llo en kembraeg, leugh en kerneveureg, lao en iwerzhoneg ha laogh en skoseg.
Deuet eus ar ger keltiek *lāφigos, furm vihanaat savet diwar ar wrizienn indezeuropek *leh₂p- « chatal », heñvel ouzh lopë « buoc'h » en albaneg ha lùops « chatal » en latveg.[2]

  Anv-kadarn

leue /ˈløːe/, /ˈlɥe/, /ˈleː/, /ˈlɛj/[3] gourel furm vihanaat : leukig, (liester leueoù) kaout ul leue, leueoù

  1. gouelañ evel ul leue war-lerc'h e vamm
  2. bezañ ul leue en ur vuoc'h
  3. bezañ ul leue gant ur vuoc'h
  4. bezañ gant droug he leue
  5. bezañ leue e vamm
  6. bezañ ul leue: bezañ sot
  7. leue brizh
  8. leue-dour : ul leue leun e benn a zour: brasoc'h eo e benn eget na dleje bezañ;
    leue geot
    • Yann al Leue, pe Fañch al Leue, a vez graet eus ar genaoueg.
    • Bezañ bet kig leue da zebriñ: bezañ sot
    • Degas ur penn leue d’ar gêr, bezañ rasket en un arnodenn.
  9. leueiouaj, pe leueouaj, a vez graet eus al leueoù ganet er memes bloaz;
  10. kig leue , a vez keginet ha debret
  11. leuegen: kroc'hen leue
  12. leue-mor: un anv a vez graet eus ar reunig.

Stummoù all

loue, le

Troioù-lavar

Troidigezhioù

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « leue » e-barzh Wikipedia  

  Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Lue, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.
  2. Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 231-32.
  3. Carte n°355 "veau" du Nouvel Atlas Linguistique de Basse-Bretagne.