hegarat

Brezhoneg

Etimologiezh

(1499) Hegarat er C'hatolikon^[1].

Kar d'ar gerioù hegar e kerneveureg, hygar e kembraeg ha d'an anv divoutin galianek Su-car-ios.

Savet eo diwar ar rakger « he- » ha « kar »^[2].

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	hegarat
Derez-uheloc'h	hegaratoc'h
Derez-uhelañ	hegaratañ
Derez-estlammiñ	hegaratat

hegarat /he.ˈɡɑː.rat/

1. Kuñv ha karantezus.
   • « Mat, » eme Yann. « Hegarat tre out em c'heñver. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 186.)
   • Evit ar pezh a selle ouzh hon ofiserien, aotronez hegarat-tre en hor c'heñver, e voe graet buan an taol : [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 19.)

Gerioù heñvelster

• karadek

Deveradoù

• hegarated

Gerioù kevrennek

• ez-hegarat

Troidigezhioù

• alamaneg : freundlich ^(de) , nett ^(de)
• esperanteg : afabla ^(eo) , ĝentila ^(eo)

• galleg : affectueux ^(fr) , affable ^(fr) , aimable ^(fr)
• saozneg : kind ^(en) , nice ^(en) , amiable ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ar c'hCatholicon
• ^[2] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 159.