kar
Gwelet ivez : car, kar, -kar, karr, quart |
Brezhoneg
- (Anv-gwan)Deveret eus an henvrezhoneg.
- Meneget er C'hatolikon.
- Da geñveriañ gant ar gerioù câr en kembraeg, car en kerneveureg, care, cara en iwerzhoneg, caros en galianeg, ha carus en latineg.
- (Furm verb) Savet diwar kar-, pennrann ar verb karout, hep dibenn-ger.
Anv-gwan
Kar /ˈkɑːr/
- A zo eus ar memes familh pe eus ar memes kerentiezh.
- Ho lignez, o Tetah, zo ken kozh êl an douar,
Hag atav, er bed-mañ, emañ stank ho tud kar ! — (Loeiz Herrieu, Tétah, lenn.) - Ar re-se zo kar dit ?
- -Te a zo kar d’ar re-se ? -N'on ket vat : n'omp na kar na par. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 237.)
- [...] kement hini zo din kar. — (Mari Vastrouilh (Kanaouenn).)
- Ho lignez, o Tetah, zo ken kozh êl an douar,
- na kar na par
Deveradoù
Troidigezhioù
Anv-kadarn
Unander | Liester | |
---|---|---|
Gourel | kar /ˈkɑːr/ |
kerent /ˈkeːrent/ |
Benel | karez /ˈkɑːres/ |
karezed /kaˈreːzet/ |
Kar /ˈkɑːr/ gourel (liester kerent)
- Den eus ar memes familh pe eus ar memes kerentiezh.
- Na mamm, na tad, na kar ne vezo ouzh e c’hortoz, na mab ebet evit pokat dezhan a-barzh mervel. — (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Emgleo Sant Iltud, Brest, 1925, p. 62.)
- Ha Maurice hag a blije da Robert dreist-holl, kar oa deomp un tammig. — (Anne Guillou, Gisèle pe ar vuhez adsavet, troidigezh gant Herve Danielou, Ar Skol Vrezoneg - Emgleo Breiz, 1998, p. 74.)
- Ne'z eus moien ebet da c'houzout penaos e c'hellfe ar Marabouded bezañ kerent da Vahomet. — (Feiz ha Breiz, niv. 27, 5 Gouere 1879.)
- (Kozh) Mignon.
- Na vize kar d’ar Vretoned,
Na d’ar zent a Vreiz keneubed,
Neb na veule ket sant Kado,
Paeron brezelourien ar vro — (Stourm ann Tregont, in La Villemarqué, Barzaz Breiz, 1839.)
- Na vize kar d’ar Vretoned,
- (Ent strizh, el liester) An tad hag ar vamm.
- E gerent a oa Bretoned, ginidik o-daou eus a Vreizh-Veur, hag a oa eus ar re gentañ a dreuzas ar mor evit dont da chom da Vro-Arvor. — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 760.)
Troidigezhioù
Furm verb
Kemmadur | Furm |
hep | kar |
dre vlotaat | gar |
dre c'hwezhañ | c'har |
dre galetaat | digemm |
amreizh | digemm |
Kar /ˈkɑːr/
- Furm ar verb karout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Me az kar hag az karo, Agnez ! — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 29.)
- Kamm ki pa gar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 240.)
- Julian am c'har evit gwir, ne c'hellan mui hen nac'h abaoe ar pezh am eus gwelet ha klevet. — (Lomig Helies, Heritourien Biel al liardoù, 1909, p. 24.)
- Ma matezh, ho po, ma kar. KAB 3/165
- Furm ar verb karout en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
- Kar da enor ha kemer kasoni ouzh pep droug, en pep lec’h. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 601.)
- Bezo du, bezo gwenn
Pep gavr a gar he menn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.) - Bezo du, bezo gwenn
Pep hini a gar e venn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)