henhont

Brezhoneg

Savet gant hen ha hont

henhont /ˈhẽnːɔ̃nt/

	gourel	benel
unander	henhont	honhont, hounhont
liester	ar re-hont	ar re-hont

1. Raganv-diskouezañ
   • Henhont zo o klask lann. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 143.)
   • ... henhont zo ivez ur c'hristen. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 223.)
   • Henhont, ar c’habiten Kivoron, evitañ da vezañ ur bleiz-mor ha dispont dirak ar Saozon, a gren dirak e wreg; … — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 164.)
   • — Hag hen-hont, an den a ioa ganez ?
     — Hennez a zo a Landunvez, a gaf d'ign, pe a Borspoder marteze. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 190.)
   • [...], o c'houlenn ouzh hemañ hag ouzh henhont petra raent, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 10.)
   • N'em bije ket aliet ac'hanout da zimeziñ na gant hemañ na gant henhont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 53.)

• Gwelout: hemañ, hennezh; hounhont.