karge

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar karg-, pennrann ar verb kargañ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	karge
dre vlotaat	garge
dre c'hwezhañ	c'harge
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

karge /ˈkar.ɡe/

1. Furm ar verb kargañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :

Un hevoud leun a garge o izili, daoust pegen skuizh e oant bet. — (Roparz Hemon, Viktor ha Petronilh, Al Liamm, niv. 387, Gouere - Eost 2011, p. 63.)

Gerioù kevrennek

• adkarge
• diskarge

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) accablait ^(fr)  ; chargeait ^(fr) (arme), (fardeau), (mission) ; emplissait ^(fr) , remplissait ^(fr)