kastizañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn kastiz hag al lostger -añ.

Verb

kastizañ /kasˈtiː(z)ã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Reiñ ur c'hastiz.
   • E galon a zo eur mezellour e-lec'h ma kavo noz-de e bec'hed d'e gastizan. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 28.)
   • Daoust ha n’eo ket un dra vat e teufe ar vaouez, - pa vez ezhomm,- da gastizañ un tamm he gwaz, evit degas gwellaenn ennañ? E-tal ar Poull, YV Perrot
   • An Aotrou Doue a zo o kastizañ ac'hanomp. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 242.)
   • Rak, d'o meno, ne vefe ket bet reizh kastizañ ur bugel dinamm en abeg da bec'hed e vamm. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 20.)
   • Gwir eo, n'heller ken tamall din am befe miret paperennoù siellet gant ar gouarnamant, rak diamzeret on bremañ da gastizañ, [...]. — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 10.)
   • Skridou int da ziduiha diouz ret, da gentelia, rak holl, war bouez unanig evel « Tri Mab ar Merour », ec’h echuont mat : digollet e vez ar re vat ha kastizet ar re fall. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 10.)

kastizañ /kasˈtiː(z)ã/ verb gwan (displegadur)

1. Dizeriañ, Treutaat.
   • Ar prins evelato a wele ervad e kuze e vignon eun dra bennak outan pell a oa, rak kastiza a rea bemdez ha deut e oa ken treut hag eur skoul. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 10.)

Deveradoù

• kastizet

Troidigezhioù

• galleg verb kreñv eeun : châtier ^(fr) , pénaliser ^(fr) , punir ^(fr) , sanctionner ^(fr)
• galleg verb gwan : dépérir ^(fr) , maigrir ^(fr) , (s')amaigrir ^(fr) , s'émacier ^(fr)