treutaat
Brezhoneg
Verb
treutaat /trøˈtɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : treutaet) (displegadur)
I. verb gwan
- Dont da vezañ treut, treutoc'h
- N'on na gwelleet na treuteet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 541.)
- [...], hag o tastum arc'hant dre ober studiadennoù troazh, kachedoù evit treutaat, evit lartaat, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 21.)
II. verb kreñv eeun
- Lakaat da vezañ treut, treutoc'h
- <skouer.>
- Lakaat da vezañ paour, paouroc'h (diwar-benn an douar)
- <skouer.>