keit-ha-keit

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar keit.

Adverb

keit-ha-keit /kɛjtaˈkɛjt/

1. (En egor) Ken pell an eil hag egile (diouzh den pe dra) :
   • Keit ha keit emaint, an eil hag egile. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 214.)
   • An div linenn a zo keid-ha-keid. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 143.)
2. (En amzer) Ken pell amzer an eil evel egile:
   • Keid-ha-keid omp bet oc'h ober hon tro. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 143.) (Kemmadur t/z a vez graet e yezh Treger er c'hornad-se)
   • Keit-ha-keit all : forzh pegeit amzer
3. (dre skeudenn-lavar)
   • Kevatal a-fet gwir, nerzh, hag all
4. Gant an hevelep niver a boentoù (diwar-benn ar sportoù)
   • Kement-ha-kement

Troidigezhioù

• galleg : d'égale longueur ^(fr)