keit
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm anv-gwan
keit /ˈkɛjt/
- Derez kevatal an anv-gwan « hir » : ken hir.
- Friet brav eo ma mestrez, met ’c’h eo keit hag un troad trañch. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 118.)
- Dentet brav ec’h eo ma mestrez, plantet int ’vel perchoù piz,
Darn 'zo hiroc'h, darn 'zo berroc'h, ar berrañ keit ha ma biz. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 118.) - — « [...] ! paotr bras, keit e zent hag ur vuoc'h kozh ! [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 69.)
- [...] ; en ur ger, liv al lonker a vleunie war e fri keit hag un ibil da blantañ kaol, ha rusoc'h ar beg-begig anezhañ eget ur vouarenn hanter-veür. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 29.)
- Me am-oa tapet ul levneg hag a oa keid ha ma brec'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 143.)
- Met bremañ an nozvezhioù a zo keit ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 143.)
- Ur vuhez keit hag hini Matuzalem ? — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 13.)
- gouzout keit : gwelout gouzout hiroc'h.
- Teir merc'h en deus, hag ar yaouankañ anezhe, anvet Finettig, he deus studiet levrioù he zad, hag a oar keit pe hiroc'h egetañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 69.)
- Derez kevatal an anv-gwan « pell » : ken pell.
- Me am boa baleet keit ha Fañch. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 191.)
Gerioù kevrennek
implijet evel rakger
gerioù kevrennek all
Deveradoù
Anv-gwan
keit /ˈkɛjt/
- ken hir
- Ar burzhudoù keit gortozet... — (BUEZ, p. 242.)
Anv-kadarn
keit /ˈkɛjt/
- pennad amzer
- ar c'heit
- abaoe ar c'heit / abaoe ar geit
- ur c'heit
- ur geit, ur geit vras
Troidigezhioù
- galleg : aussi long (fr) ; aussi loin (fr) ; aussi longtemps (fr)
- saozneg : so long (en) ; as long (en)
Krennlavar
- Ar c’hamm a sailh keit hag un all.