hir

Gwelet ivez : Hir

Brezhoneg

Meneget er C'hatolikon (hyr).

Da geñveriañ gant an anvioù-gwan hir en kembraeg, hyr en kerneveureg, sir en iwerzhoneg, siros en galianeg.

Anavezet evel anv-tiegezh : Le Hir.

hir /ˈhiːr/ (furm vihanaat hirik); ken hir, keit

Brasoc'h e hed eget hini an darn vrasañ eus e seurt.
- <skouer>.
A vent uheloc'h eget an darn vrasañ .
- <skouer>.
A bad pell.
- Kaoz an arabadus A zo hir ha padus.
dale, gortoz, padout hir
- — Breman, hastomp a-fo mont enn hent, rak nemed re hirr n'hor beuz daleet dre aman. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 285.)
kavout hir
chistr hir, kafe hir: pa vez lakaet dour e-barzh
familhoù hir: kalz tud enne
gouzout, goulenn hiroc'h
hiramzer

Sellet ouzh an etimologiezh e kevrenn ar brezhoneg.

hir /hi:r/

	gourel	benel
unander	hir	hir
liester	hirion	hirion

Hir.
- Gall llafariad Gymraeg bod yn hir, neu'n fer, neu'n ganolig. Ar vogalenn gembraek a c'hall bout hir pe verr, pe etre. Elfennau Gramadeg Cymraeg Stephen J. Williams, 1959, 1960.
- Hir pop aros.