hir
 Gwelet ivez : Hir
|
Brezhoneg
Etimologiezh
- Meneget er C'hatolikon (hyr).
- Da geñveriañ gant an anvioù-gwan hir en kembraeg, hyr en kerneveureg, sir en iwerzhoneg, siros en galianeg.
- Anavezet evel anv-tiegezh : Le Hir.
Anv-gwan
| Derez | Furm |
| Derez-plaen | hir |
| Derez-uheloc'h | hiroc'h |
| Derez-uhelañ | hirañ |
| Derez-estlammiñ | hirat |
hir /ˈhiːr/ (furm vihanaat hirik); ken hir, keit
- Brasoc'h e hed eget hini an darn vrasañ eus e seurt.
- <skouer>.
- A vent uheloc'h eget an darn vrasañ .
- <skouer>.
- A bad pell.
- Kaoz an arabadus A zo hir ha padus.
- dale, gortoz, padout hir
- — Breman, hastomp a-fo mont enn hent, rak nemed re hirr n'hor beuz daleet dre aman. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 285.)
- kavout hir
- chistr hir, kafe hir: pa vez lakaet dour e-barzh
- familhoù hir: kalz tud enne
- gouzout, goulenn hiroc'h
- hiramzer
Gerioù enepster
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
Troidigezhioù
Kembraeg
Etimologiezh
- Sellet ouzh an etimologiezh e kevrenn ar brezhoneg.
Anv-gwan
hir /hi:r/
| gourel | benel | |
|---|---|---|
| unander | hir | hir |
| liester | hirion | hirion |
- Hir.