kemeromp
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar kemer-, pennrann ar verb kemer, hag an dibenn-ger -omp.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kemeromp |
| dre vlotaat | gemeromp |
| dre c'hwezhañ | c'hemeromp |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
kemeromp /kẽ.ˈmeː.rɔ̃m(p)/
1. Furm ar verb kemer e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer) :
- — Ne ran ket, eme Harry, souezhet gant ar goulenn iskis-se. D'ober diedoù ne gemeromp nemet ar c'horn ha blev al lost. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 266.)
2. Furm ar verb kemer e kentañ gour lies an doare-gourc'hemenn.
- Bremañ, pa'm eus trugarekaet ac'hanout, evel m'oa dleet, kemeromp ur gador. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 29.)
- Kemeromp ur skouer. — (Andrev Gelleg, Renkañ al laboused, Al Liamm, niv. 170, Mae - Mezheven 1975, p. 217.)