klañv
Brezhoneg
- Meneget er C'hatholicon (1499): claff.[1]
- Kar d'ar gerioù kerneveurek klav, kembraek claf, heniwerzhonek clam « lovr », iwerzhonek clamh, skosek cloimh « rogn, gal ». Dont a rafent holl eus ur ger keltiek *klamos « klañv », gwrizienn KLÊM ha KLÄM, a gaver er gerioù sañskritek क्लामयति (klāmyati) « diviet eo », henc'hresianek ϰλαμαρός (klamarós) « gwan », ha latin clēmens.(Macbain)[2]
Anv-gwan
Derez | Furm |
Derez-plaen | klañv |
Derez-uheloc'h | klañvoc'h |
Derez-uhelañ | klañvañ |
Derez-estlammiñ | klañvat |
- Chifet, heget, hegaset-kenañ.
- Klañv gant un dra pe un den : abalamour dezhañ.
- Serr da c'henoù din, rak me zo klañv ganit-te ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
- Klañv e oa gant ar gounnar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.) — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 75.)
- Oh ! Oh ! Oh ! da vervel e vo o c'hoarzin en noz-man ! Fistoulik paour, klanv gant klenved ar medalennou !!!... — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 28.)
- Da veurlajez druz
’Oant klañv gant ar ruzell. — (Anjela Duval, Stultennoù e-barzh Oberenn glok, 2000, p. 196.)
- Mont klañv.
- Klañv e oan aet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
Gerioù heñvelster
Gerioù enepster
Gerioù kevrennek
Gant un doareer
Gerioù kevrennek all
Deveradoù
Troioù-lavar
Krennlavar
- Krennlavar : klañv heb glac'har, kamm ki pa gar.
Troidigezhioù
Anv-kadarn
klañv /ˈklã/ /ˈklãw/ gourel, kleñvien.
- Den klañv.
Gerioù heñvelster
Roll an daveoù :
- ↑ Jehan Lagadeuc, Claff, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.
- ↑ Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne