klevout anv

Brezhoneg

Savet diwar ar verb klevout, an anv-kadarn anv hag an araogenn eus.

klevout anv /Distagadur ?/

Klevout meneg, keloù eus unan bennak.
- Hogen n'em eus bet klevet anv ebet morse eus e wreg ha n'ouzon ket, kennebeut, hag-eñ en devoe bugale all ouzhpenn ar mab a gomzin anezhañ pelloc'hik. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 7.)
- ... o vezañ klevet anv anezhañ …, — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 9.)
Klevout meneg, keloù eus un dra bennak.
- Ar manac’h ne fell ket dezhañ klevout anv eus ar vad a ray hiviziken, — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 14.)
- Klevet hoc'h eus ano eus ar gêr vras-se, evelato ? — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 92.)