konifl

Brezhoneg

Ur c'honifl.

Per ar C'holin,
tresadenn (1934) gant Herri Kaouisin.

Etimologiezh

Adstumm ar furm orin konikl.

Anv-kadarn

konifl /ˈkɔ̃ː.nif(l)/ gourel (furm vihanaat : koniflig, liester : konifled)

1. (Loenoniezh) Krigner kar d'ar c'had, divskouarn berroc'h gantañ, flour e vlevenn, a vev a-stroll e douarennoù, ar spesad gouez Oryctolagus cuniculus o vezañ orin an holl ouennoù doñv.
   • Ha Bilzig a dize pesked war e higennou, ha, keit ha ma padas klenved Katellig, gad ha konifl gant e lasou. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 57.)
2. (dre skeudenn-lavar) Kañfard.

Eilstummoù

• konikl

Gerioù heñvelster

• koulin
• lapin

Troidigezhioù

1. galleg : lapin ^(fr)  gourel  ; italianeg : coniglio ^(it)  gourel  ; portugaleg : coelho ^(pt)  ; waloneg robete ^(wa) , conén ^(wa) , lapén ^(wa)
2. galleg : garnement ^(fr)