kounnar
(Adkaset eus konnar)
Brezhoneg
- Testeniekaet en henvrezhoneg (cunnaret).
- Kenaozet gant ar rakger henvrezhonek kon-("ken-") hag ar pennrann dar ("droug")
- Da geñveriañ gant ar gerioù cynddaredd en kembraeg, connar en kerneveureg. [1]
Anv-kadarn
kounnar /ˈkunːar/ konnar /ˈkõnːar/ ; hollek benel
- Kleñved a vez war ar chas, lern, bleizi, hag a ra dezho kregiñ en dud.
- klañv e oa gant ar gounnar. TBP 3/75
- fulor
- mont, sevel kounnar en un den
- — « [...], ha kerkent ez afe kounnar ennañ, hag e vemp malet etre e zent pe drailhet gant e ivinoù, a zo ken kalet hag an houarn. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 81.)
Deveradoù
Troidigezhioù
Notenn
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Chasse-Marée, 2003.