konto

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kont-, pennrann ar verb kontañ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

konto /ˈkɔ̃nto/

1. Furm ar verb kontañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

Diwezhatoc'h, marteze, e konto deoc'h abadennoù e gozhni. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 11.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Ar brud eus a gement-mañ a zo c'hoazh hirio, dre gêr Landreger hag ar re gozh ac'hano a gonto deoc'h, mar kirit, an traoù-mañ gwelloc'h egedon-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 31.)

"War se e faziez," eme Dom Kariz. "Met deomp en ti da gentañ. Eno me 'gonto dit an doareoù." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 92.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) comptera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) contera ^(fr) , racontera ^(fr)