Brezhoneg

  Etimologiezh

(Anv-kadarn) (1732) Cousq e geriadur Gregor Rostrenn[1]. Kar d'ar gerioù kosk e kerneveureg, cwsg e kembraeg. Diwar ar verb kousket.
(Furm verb) Savet diwar kousk-, pennrann ar verb kousket, hep dibenn-ger.

  Anv-kadarn

kousk /ˈkusk/ gourel (liester kouskoù)

  1. Kousked.
    • Dihuniñ a rae gant an disterañ trouz ; pa vorede adarre gant ar c’housk hag ar skuizhder, skeudenn ar paour a veze bepred dirazañ. — (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Emgleo Sant Iltud, 1925, p. 25.)
  2. Pennad kousket.
  3. ober ur c'housk, ur pennad kousk : ur pennad kousket

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Kousked
Pennad kousket

  Furm verb

Kemmadur Furm
hep kousk
dre vlotaat gousk
amreizh digemm

kousk /ˈkusk/

  1. Furm ar verb kousket e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb kousket en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
    • Kousk, kousk, Breizh-Izel, bro dispar ! — (Kousk, Breizh-Izel, kanaouenn.)
    • Luskellet gant va c’hanaouenn, kanaouenn va buhez tremenet, serr da zaoulagad, kousk, bugelig, kousk da benn war va c’halon. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 26.)

  Daveoù

Roll an daveoù :