kredje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kred-, pennrann ar verb krediñ, hag an dibenn-ger -je.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kredje
dre vlotaat	gredje
dre c'hwezhañ	c'hredje
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

kredje /ˈkredʒe/

1. Furm ar verb krediñ e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout.

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne) :

Snape ne gredje ket ober droug dezhañ ma oa Dumbledore oc'h arvestiñ. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 230.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) croirait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) oserait ^(fr)