krediñ
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn kred hag al lostger -iñ.
Verb
krediñ /ˈkreːdĩ/ (displegadur)
- Soñjal eo gwir un dra, ur gomz.
- Krediñ un den → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
- — Perak ne gredit-hu ket ac'hanoun ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 282.)
- krediñ un dra → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
- Ret eo krediñ en doa bet c'hoant ar soudard da lammat dreist ar ganol, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 224.)
- Grit bremañ ho mad gantañ, kredit pe na gredit ket ez eo gwir. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 129.)
- — « Ne gredan ket e ve da zen all ebet, na deoc'h kennebeut all. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 168.)
- Krediñ en un den : krediñ eo gwir pezh a lavar un den
- Krediñ en un doue : krediñ ez eus anezhañ
- krediñ ober un dra bennak : kaout kalon, hardizhegezh d'ober un dra-bennak.
- — Atô, Itron, na mar credfenn
Dogani 'n aotro, hen grafenn. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 102.) - N'en deus ket kredet c'hoazh goulenn he soñj diganti. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 63.)
- Med ar re-ze na gredont ket dond aze gand ar re-mañ ive. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 185.)
- — Atô, Itron, na mar credfenn
- Krediñ lavarout eo e revr dezhañ: krediñ kaozeal pe sevel ar vouezh.
- Hennez a zo ken abof (abaf) ken na gred ket lavared ez eo e revr dezañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 443.)
- krediñ un dra da unan bennak
- Edo o vonet da zigeriñ tiretenn penn an daol da gemer al loaioù hag ar c'hontilli pa gredas dezhi klevout trouz adarre. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 11.)
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
Krennlavarioù
- E bro an dud kamm e kred pep den kerzhout eeun