kaozeal

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar kaoze, hag -al.

Verb

kaozeal /koˈzeːal/ verb gwan (displegadur)

1. Komz, prezeg
   • « Piou a zo o kaozeal ? » emezañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
   • Hir oa e deod, ha ne oa tamm diaes e lakaat da gaozeal. — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, p. 199.)
   • Eno e oant daou o kaozeal. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 237.)
   • Honnezh ne oar na kaozeal na tevel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 237.)

Deveradoù

• kaoze
• kaozeadenn
• kaozeer
• kaozeet
• kaozeüs

Troioù-lavar

• bezañ berr e deod da gaozeal
• kaozeal a-zivout unan bennak
• kaozeal a-zivout un dra bennak
• kaozeal brav
• kaozeal da unan bennak : displegañ un dra bennak da unan bennak
• kaozeal divergont
  • N'eus ket viloc'h tra eget gwelout ar vugale o kaozeal divergont ouzh o zud. — (TBP?, p. ?.)
• kaozeal diwar-benn unan bennak
• kaozeal diwar-benn un dra bennak
• kaozeal dre c'hwi
• kaozeal dre de
• kaozeal eus unan bennak
• kaozeal eus un dra bennak
• kaozeal gant unan bennak : eskemm komzoù gant unan bennak
• kaozeal ouzh unan bennak : mont ouzh unan bennak dre gomz
• kaozeal vil
  • Hag en devoa kaozeet vil ouzh an aotrou skolaer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 557.)

kaozeal /koˈzeːal/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Ober gant (ur yezh bennak).
   • Te a oar kaozeal saoznaj ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 237.)
   • Kaozeal yezh e vro n'eo ket un dismegañs. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.)

Krennlavarioù

• Lezel ar chas tagnous da harzal
  Hag an dud sot da gaozeal — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 64.)

Troidigezhioù

• galleg : causer ^(fr) , parler ^(fr)
• saozneg : talk ^(en) , speak ^(en)
• kembraeg : siarad ^(cy)