kroge

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar krog-, pennrann ar verb kregiñ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

kroge /ˈkroːɡe/

1. Furm ar verb kregiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

Dre ma kroge an tan er wrizienn, e teue tommder en ezel an dud dastumet eno evel ur c'helc'h bras en-dro d' an oaled. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 7.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :

Hag, allas ! pa groge al lonkerien d'ober pant, n'o deveze ket ar skiant da ehanañ nemet pa veze drastet o zammig arc'hant ganto. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 81.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) commençait ^(fr) (à)
• galleg : (elle)/(il) mordait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) prenait ^(fr) (feu)
• galleg : (elle)/(il) saisissait ^(fr)