lâran

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar lâr-, pennrann ar verb lâret, hag an dibenn-ger -an.

Furm verb

lâran /ˈlɑːrãn/

1. Furm ar verb lâret e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • − « Du a laran-me ; ya ! du a welit, ha netra ken. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 20.)
   • − [...]. Ur marevezh a deñvalijenn, a lâran-me, Harry. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 62.)

Gerioù heñvelster

• lavaran

Troioù-lavar

• ne lâran ket
• pa lâran

Troidigezhioù

• galleg : (je) dis ^(fr)
• spagnoleg : (yo) digo ^(es)