manac'h
(Adkaset eus manac’h)
Brezhoneg
- Diwar manach en henvrezhoneg.
- Amprestet digant al latin (monachus diwar ar ger gregach monos).
- Meneget er C'hatolikon (manach).
- Da geñveriañ gant ar gerioù mynach en kembraeg, managh en kerneveureg.
Anv-kadarn
manac'h /ˈmãː.nax/ gourel, liester menec'h
- Dispredet : den a vev e-unan, o pediñ Doue er gouelec'h.
- E Mezheven ne glasker ket keuneud evit tommañ, nag evit sklerijenniñ pa bar al loar en oabl dizolo ; ne glasker ket kennebeut evit poazhañ traoù er gouelec’h, evit daou vanac’h a zo eno ha ne zebront nemet frouezh gouez ha gwrizioù. — (Jakez Riou, Brec’hillien pe Ar manac’h Mougn e-barzh Buhez Breiz, niv. 40-41, 1924, p. 939-940.)
- Den a vev en ur manati.
- <skouer>.
- Mont da vanac'h.
Deveradoù
Gerioù kevrennek
- An hini 'zo manac'h en abati
En deus ur wreg en Keriti — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 49.) - Manac'h ruz an Enez C'hlas
Ya da logodenn ha da razh — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 49.)
Troidigezhioù
Anv-kadarn
manac'h /ˈmãː.nax/ gourel, liester manac'hoù
- Seurt boutailh da lakaat dour tomm da dommañ ur gwele.